Herkese merhaba.
Doğum hikayemi olur da ilerde bebeğinde TGA saptanan annelerimize bir nebze umut olmak için yazıyorum.
3 yıllık evliliğimizde artık çocuk sahibi olmak istediğimize karar verdik ve çok şükür Allah kısa bir süre sonra hamile kalmayı nasip etti. 21. Haftaya kadar kontrollerimiz ve ikili testimiz normaldi ve gayet güzel ilerleyen bir gebelik süreci geçiriyordum. 21. Hafta başında detaylı ultrason için randevu aldım ve yaptırdık. Hayatımın en üzüntülü ve endişeli günlerinden olacağını bilmeden eşimle gittik. Bebeğimde TGA olduğunu öğrendim. Başka bir yerde sıkıntı görülmedi. Fakat doktorumuz her anomali saptanan gebelikte olduğu gibi amniyosentez önerdi. Olayın şoku ile kalakaldık eşimle. Hemen fetal eko yaptırmak için çalıştığım hastanedeki pediatrik kardiyoloji hocasının yanına gittik ve tanımız doğrulandı. Ankara ve İstanbul’daki bazı merkezleri önerdi. Genetikte çalışan doktor arkadaşıma amniyosentezin bizim hastalığımız için tanısal değerini sorduğumda spesifik kromozomal yeri olmadığından yapılacak işlemin gerekli olmadığı o söyledi. Bu nedenle yaptırmadım. Ertesi hafta Ankara başkent hastanesinden perinatoloji ve çocuk kardiyolojisine randevu aldık.
Takiplerimize burda devam ederek doğumu Ankara’da planladık. Apart kiraladık ve gebeliğimin son aylarını Ankara’da geçirdim. Başkent üniversitesinin perinataloji, pediatrik kalp damar cerrahi , pediatrik kardiyoloji ve yenidoğan yoğunbakım bölümleri doğum ve doğum sonrası sürecimizi iyi geçirmemizi sağladı. 38+3’te zorunlu sezaryen yan ile doğum yaptım. Sezaryen ameliyatı süresince ağrı vs hissetmedim. İlk günün akşamı ilk yürüyüşümü yaptım. 2 gün hastanede kaldım ve sonrasında da bir sıkıntı yaşamadım. 1 hafta sonra hafif ağrılarım olsa da toparlanmıştım. Sonda ve spinal anestezi işini kafanıza hiç takmayın hissedilmiyor bile.
Bebeğimin Ameliyat sürecinden bahsetmek gerekirse;
Ameliyat oldukça riskli bir ameliyat. Ameliyatta geçen 5 saat bize 5 gün gibi geldi. İlk 48 saat oldukça kritikti ki bir takım etken dönem komplikasyonlarıyla da karşılaştık. Ancak çok şükür ki Allah dualarımızı kabul etti. Kızım toplamda 7 gün yoğun bakımda kaldı, 2 gün ise serviste kalarak taburcu olduk. Bundan sonraki sürecimizde kontrollerimizi aksatmadan yaptıracağız. Allah’ın emanetine güzel bakacağız ömrümüz yettiğince.
Gebeliğimin yarısını ve ameliyat sürecini de katarsak yaklaşık 5.5 ayımızı oldukça stresli geçirdim. Bilinmezlik insanı o kadar yıpratıyor ki. Bazen güçlü hissedip dik dururken, bazen dibe vurduğum çok zamanlarım oldu. Eşim, ailem ve yakınlarımız hep destek oldular. Happymomdan benzer süreci yaşayan arkadaşlar edindim, dertleştik, destek olduk, dua ettik birbirimize.
Bu süreç sağlığın ne kadar önemli olduğunu, hayat hengamesine kapılarak şükretmemiz gereken nimetleri daha çok hatırlattı bana. Ne kadar boş şeyleri kafama takıyormuşum eskiden dedim kendi kendime. Beni, hayata bakış açımı değiştiren bir süreç oldu kısacası.
Önerilere gelecek olursam;
- Lütfen özelde ya da devlette detaylı ultrasonu yaptırın. Zaman ve para kaybı olarak görmeyin. Aldırmayacağım neden yaptırayım demeyin. Filanca yaptırmamış ben de yaptırmayayım demeyin. Önleminizi alın.
- Şeker yükleme testini öcü olarak görmeyin. Gözünüzde büyütmeyin.
Hastalık yoktur hasta vardır. Her hastanın durumuna göre cerrahi yöntem ve tedavi şekilleri değişiyor bu hastalıkta. Benim amacım başlıkta da belirttiğim gibi pozitif hikayemi yazarak, benzer tanıyı alanlara daha az stresli bir süreç geçirmeleri için bir umut olmak. Bir süre daha buralardayım. Aynı hastalık tanısını alanlar yazabilir.
Benim doğum hikayem ve sonrası bu şekildeydi. Rabbim tüm gebelere sağlıklı doğumlar ve evlatlar nasip etsin.
