Bir gün burası bir Umut hikayesine dönüşsün niyetiyle, en çok da kendime umut verebilmek için yazıyorum çünkü buraya yazabiliyorsam en azından kızım da ben de hala nefes alıyoruz demektir.
Bugün 24+2 olduk. Sabah kontrolde bir ay hatta mümkünse iki ay beklemem gerektiği söylendi, stabil olması iyi dendi. Artık pprom yani suyum gelmiş olarak değerlendirilmeyeceğim, Endole ve progestana devam edeceğim söylendi. İlk kez sevindim, negatif bir şey olmadığı için.
Sonra ultrasona gittim yine üzücü haber aldım, kızım iyi ancak ilk kez suyumda azalma olmuş hala yeterli
Endişelenmeyin bazen bebek su yutmuş ama idrarını henüz yapmamış oluyor o anda biraz daha az çıkabiliyor, dediler. Endol yüzünden de olabilirmiş takip edip, endolsuz sancı olmazsa belki kesilebilirmiş su azalmaya devam ederse. Bunları duyunca 10 dakikalık mutluluğum da darmadağın oldu yine. Her şey Allahtan ve ondan ümit kesilmez, olmazları olduran odur.
Sadece bir anda aklıma, kızımın canı için savaştığından bile haberi olmadan hayata tutunmaya çalıştığı geldi. Bu süreçte ise ben onun için neredeyse hiçbir şey yapamıyorum. Kendimi çok eksik, aciz, yarım hissettim. Lütfen denk gelirseniz bize dua edin. Bunlar eğer benim günahlarımın sonucu ise Allahım o günahları affetsin. Eğer imtihansa bu imtihandan aklen bedenen ruhen sağlam şekilde geçmeyi nasip etsin🙏🏻