Allah, dağa göre kar, güle göre diken, güce göre yük, imana göre imtihan verir.

Ben bu foruma başladığımda gebeliğimin 4.ayında falandım sanırım mayıs annelerine girip bakardım kimde ne oluyor diye sürecin böyle olacağını bilemiyordum. 5.ayda detaylı ultrasona gitmeden doktoruma gittim aynı hastanede değil farklı bir perinatoloğa gidecğimi söylemek için iyi bi yer olsun istedim cünkü testleri yaptırmamıştım istememiştim. O muayenemde doktora gelişiminde herhangi bi peoblem yok dimi dedim kalbinde delik var mı yok mu görmme gerek dedi 20 dk sonra bi daha cağırdı evet dedi yüksek ihtimalle bir sorun var perinatoloğa gitmen alzım en kısa sürede. Bende Aytül hocadan randevu aldığımı söyleyince seda içine mi doğdu dedi. Hastanenin kapısından ağlayarak çıktım. Kendimi nereye atacağımı bilemedim kedim vardı bu sürecte kayınvldme gitmişti ona gidip sarlıp ağlamak istedim daha kötü olucam dedim metrobüste ağlayarak anneme gittim yolda giderken kalp rahatsızlıklarını arastırdım ve tabiki benim baktıkların delik değil hep en kötü senaryolardı hipoplastik sol kalp Eşimi aradım yoktur yanlıştır dedi ben böyle şeylerde yoktur diyemeyenlerdenim. Randevunu diğer haftaya almştım hemen ilk pztye aldım. Dr baktı ve evet var çok sıkıntılı bi durum dedi ve anlatmaya başladı dünya başıma yıkıldı. Terminatoloji derler dedi siz napardınız dedim bende aldırırdım yaşama olasılığı yüzde on yaşasa bile düzelmeyecek dedi bana kendisi çapadan randevu aldı heyete girdim prof.de aynı şeyleri söyledi aldırmıcam dedim dopurcakmısın dedi şaşırdı. Bunun kararını ben veremem Allah verdi o bana ait değil sadece bebeğimi yeni hissetmeye başlamıştım nasıl olabilirdi ki 5.aydan sonra her gün ağladım ama kimseyi derdime ortak etmedim biliyordum sonucu ne olacak durumu yaşayanlara mesaj sttım bir ümit diye ama kimse yarama merhem olamazdı Allah a tevekkül den başka elim kolum bağlıydı onunla bağ kurmak istemedim sevemedim karnımı seslenemedim ona daha çok ğzülücem dedim ona da haksızlık dedim tabi ki annelik hissi ne dersem diyim o benim içimde bana dokunuyo sevdım ama seslenemedim her gece doğum yaptım her gece olacakları yaşadım her gün bende öldüm ama belli etmedim söylemedim hazırlık yapmadım. Sanki sadece görevimi tammlıyormuş gibi bir hamilelik eşimle sevdik hiç değilse bunu yaşayalım diye eöli hep karnımda babasına tepki veriyordu eşim hep sapasağlam doğacak diyordu inanmak istemdi. Daha çok yazacaklarım var ne benden çıkıyor kelimeler ne beni anlatabiliyo. 6 nisan günü suyum geldi eşimi çağrdım dedim herhalde sudur ilaç falan verr gönderir öyle olmadı büyük hastaneye gitmem lazımdı corona bi yandan son rabdevuna bile gitmemiştim birşey olur diye 9da apar topar beni sezaryana aldılar 33 havtalığım bebeğimin erken doğması demek herşeyin çok daha zorlaşması. Ağlaya ağlaya girdim gıdım kendim için korkum yoktu sadece onu alacaklar diye ağladım bana kalsa hep karnımda kalsaydı çünkü o benimleyken iyi olacak kordondan kopunca rahatsılığı başlayacaktı. Bebeğimi aldılar 1.800 kg ağlayarak canım canım diye diye bir iki dk gördüm yanlızca yüzüme yüzünü sürdüler lanet olası virüs yüzünden Allah yardımcın olsun diye diye yolladım onu. Hemen yoğun bakıma girdi. İlk durumu iyidi. Diğer gün taburcu ettiler beni kızımı göremedim yoğun bk sokmuyorlardı. Diğer gün aradıkar yarın ameliyat olacak diye kan bukduk perşembe günü ameliyat oldu minicik yavrum dr ümit vermedi kilosu çk az ddi. Ameliyat çıkısında saniye gördüm kızımı. İki kere fotoğraf çektirmiştim yğn bakmında yalnızca onlardan görebildim ben annesiyim çocuğumun hareket edişini gözünü açısını bile göremedim. Ameliyat iyi geçmiş eve geldik gece ben sütümü sağdım 3 tü yattım ama titreyerek yattım 4 gibi eşimin tl çaldı zaten uyur uyumaz vaziyette titrer ve sütümü sağmaya kalkacağım şekilde yatıydm. O telefon çaldı bitti kalbi durdu müdahale ediyoruz dediler duydum sesim çıkmadı yok oldum iyi di bi ay daha yaşar dedim diğer ameliyat bi ay sonraydı o anlar anlatılacak bi durum değil Rabbim kimseye yaşatmasın ara dedim bişey olmamıştır aradık meşgul ikimdk sonra başkası aradı başınız sağolsun dedi daha küçücük ne ölmesi aylardır içimde olanları haykırdım ama yetti hayır hala susuyorum hala yaşayamadım acımı lanet olsun kimseye sarılamdım anneme babama ağlayamadım bebeğim en güzel günde doğdu en güzel gecede melek oldu. O sabah camı açtık dılarda bir sis tablo gibi masay ia oturdum Camdan içeri güvErcin girecek gibi yaptı uçtu gitti meleğimdi o benim canımm yabrum bile diyemedim. Tek dayanağım Allah u tealaya sonsuz inancım biz İnşaAllah cennet kavuşacağız. Hayat o kadar boş ki ben o kadar sabrı öğrendim ki Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermiyor bunu biliyorum. Lütfen her şeye şükredin lütfen bana da dua edin çok ihtiyacım var …