Betul55

Kızlar selamlar. Doğum hikayem ne kadar uzun olur bilemiyorum şimdiden kusura bakmayın😁
Hiç beklemediğim bi anda hamile oldğumu öğrenmiştim. İlk dört ay sabah akşam kusmalarla geçti sonrasında güzel bi dönem oldu ama 33. Haftada tansiyon sıkıntım çıktı acillik oldum 16/10 tansiyonla hastaneye yatışım yapıldı. Özeldeki doktorumu aradım mesaj attım geri dönmedi. Hayal kırıklığına uğradım.
Üç gün hastanede yattıktan sonra eve geçtik ve yeni bir doktor arayışına girdim doğum da yaklaşıyordu kime güvenecektim🥴 Eve geldikten bikaç gün sonra ateşim 39a çıktı düşmeyince kadın doğum acili olan bi özel hastaneye gittik ilgilenen önem veren doktor ve ebeyle karşılaşınca o doktora normal randevu aldım. Tansiyon takibi yapıp gelmemi söyledi iki kontrole gittim vee geçen cuma 3. Kontrol için çağırdığında 4 cm açıklık ve sancım çıktı. Doktor sen bu akşam 11-12 gibi doğurursun yatışını yapalım dedi ve eve göndermedi. Bi anda doğum falan deyince eşimle afalladık. Yoldayken bide doğururmuşum bugün diye şakalaşıyorduk😂
Neyse saat 12ye doğru yatışım yapıldı eşime eve gidip çantayı almasını söyledim beni sancı odasına aldılar lavman yapıldı. o sıra annem geldi birkaç saat onunla doğumhanede sağdan sola yürüyüp durdum plates topuyla kalça hareketleri vs yaptım. Saat 2 gibi baktım sancılar çoğalmaya başladı anneminde beni öyle görmesini istemediğim için eşim gelsin dedim. 3 gibi sıklaşmaya bağladı tabi bi yandan nst bağlıyolar ebe sancın sıklaşmaya başladı belkide akşam olmadan doğurursun dedi o öyle söyleyince biraz daha cesaretlendim kendmi doğum sonrasına odaklıyordum. 4e doğru suyumu patlattılar ve asıl sancılar ondan sonra başladı😬 4 buçuk oldu ve gerçekten artık ben yapamıcam galiba nasıl doğurucam demeye başlamıştım. Ebe tekrar bakmaya geldiğinde 8 cm açıklık bak az kaldı dediğinde tekrar sancıların geçici oldğuna odaklanmaya çalıştım. derin nefes almak ve Sıcağa yakın ılık duş ağrıları hafifletiyordu. Yarım saatten fazla duşta kaldım sanırım. En son nstye bağladıklarında artık ben yatmak istemiyorum kaldırın beni diye bağırdım çünkü en dayanılmaz raddeydi. Ama burda normal doğum yapanların hep en dayanamadığınız vazgeçmek üzere oldğunuz an doğum bitmek üzeredir dedikleri geldi aklıma. Ebe tekrar geldiğinde bebeğin saçını görüyorum dedi eşimi hemen çıkarttılar doktor hızlıca geldi ve sanırım 5-6 ıkınmada doğum gerçekleşti. 17.05te paşam göğsümün üzerindeydi ve gerçekten o an tüm sancı sıkıntı gitti çok garipti…
Suni sancısız ve epiduralsiz bir doğumum oldu elhamdülillah. Cuma saati yapılan dualar hürmetine Allahın yardımıyla uzun süre sancı çekmeden oğlumu kucağıma almak nasip oldu.
evet normal doğum o anki sancıları çekerken hiç bitmeyecek yapamayacak gibi geliyor insana ama olumluya odaklanıp güzel sonu düşünürseniz daha katlanılabilir oluyor.
Öneri yapacak olursam kendmi şu yada bu doğum diye şartlamadım evet normal doğum için elimden geleni yaptım ama sezaryen olmak zorunda kalsaydım da yapacak birşey yoktu. O an yanınızda kim olursa olsun Allah ile başbaşasınız ona dua edip o halinizi en iyi bilenin o oldğunu düşünmek insana güç veriyor.

Öneri yapacak olursam özellikle iki üç haftadır yürüyüşleri çoğaltmıştım.
Doktor günde üç hurma ye rahim yolun çok kalın demişti hurma yiyordum.
Meyve de çok tüketen biriyim.
Psikolojik olarak kendimi olumluya odaklamaya kötü hikayelere bakmamaya çalıştım. Doğum yaptığım hafta plates topuyla hareketler yapmaya başlamıştım.
Ev işlerinide kendimi yormadan yapıyordum yani kısaca hareket etmenin çok önemli olduğunu düşünüyorum.
Aklıma gelenler bunlar:) sormak istediğiniz birşey olursa cevaplamaya çalışırım🌸