Nerden nasıl başlasam bilemiyorum. Tam 8 yılın kısa ve öz hikayesidir. 8 yıl boyunca deli gibi bir bebeğim olsun istedim her şeyden bir haber. Zorlu bir sınavda olduğumu bilmeden. Başlarda çok koymuyordu ama günler, haftalar, aylar yıllar geçtikçe boğazımda bir yumru oluşmaya başlıyordu. Eşim bu süreçte hep destekçimdi.
-Bu sadece senin değil, benimde sınavım unutma. Sen değil bir başkası da olsa benim yine çocuğum olmayacaktı derdi. Toparlanır tekrar denerdim. 1 yıl, 2 yıl, 3 yıl, 5 yıl derken zaman geçiyordu. Her seferinde pes ediyor sonra tekrar deniyorduk. Rabbim nasip etmiyordu. Vardır bunda da bir hikmek diyorduk. Gitmediğim doktor, ebe, hastane, şehir derken elimizdeki avcumuzdaki bütün parayı harcıyor sonuç alamıyorduk. Sürekli her ay test yapıyor ikinci çizgiyi göremiyorduk. Bir süre sonra artık eczaneden test almaya utanır olduk. Düşünsenize dile kolay tam 8 yıl…
En sonunda tüp bebek yaptırmaya karar verdik. Eşim öksüz ben ise yetimim. Hep dedim öksüzün ve yetimin yanında rabbim yer alır. Yemedik, içmedik, giymedik ordan kıstık burdan kıstık derken paranın büyük bir kısmını biriktirdik. Sivastan kalktık gittik İstanbul’a. Bir yanım heyecanlı bir yanım korkuyor. Eşim beni bırakıp Sivas’a döndü çünkü çalışması lazım. Çalışsın ki, paraya sıkışmayalım dedik. Tedaviye başladık ve stresli süreç başladı. Ya elimizdeki para bitecek bebeğimiz olmayacak ya da bebeğimle dönecektim. Her şeyden habersizdim. Eşim sürekli git gel yapmak zorunda kalıyordu. Bazen gece ağlıyordum. Onu yanımda istiyordum sonra da diyordum ki her şey bebeğimiz için. Her neyse…
Yumurtalarım toplandı. Doktorumuz o kadar iyi biriydi ki. Rabbimin bize en güzel vesilesiydi. Ardından dondurma işi yapıldı ve memleketime geri dönüp sonraki adetimi beklemeye başladım.
Birkaç hafta sonra apar topar tekrar İstanbul yolu göründü bana. Yine eşim olmadan. Yol boyunca belkide bu yolu karnımda bebeğim olarak döneceğim diye diye geçirdim. Heyecanımı sizlere anlatamam. Transfer günü geldi çattı ve canım eşim yine yanımda yoktu. Görüntülü aradı ama yetmedi. Ağlıyorum ama öyle böyle değil. Yan tarafımda karı-koca hayaller kurarken ben bir başıma o odada onları dinliyordum.Ağlamaktan hazırlanamıyordum bile. Bütün sevdiklerim mesaj yazıyor, arıyordu. Derken sıra sizde buyrun diye bir ses duydum ve o soğuk odaya götürüldüm. Aklımda o kadar çok soru vardı ki. Gözlerimi kapattım ve derin derin nefes almaya devam ettim.
O sırada kulaklarımda benim için zor olan o sözler yankılandı.
-Bırak senin çocuğun mu var ki, nerden anlayacaksın. Diyen kişinin sesi ve - Rabbim kime çocuk vereceğini iyi biliyor diyen o kadının sözleri yankılandı. Benim amacım onlara yardım etmekti ancak onlar benim annesizliği yüzüme vurmuşlardı. Ve bu kişiler benim arladaşlarımdı. Ne kadar ironi değil mi?
Rabbim dedim. Ne olur banada tattır anneliği. Salih saliha evlat bana da nasip et dedim. Gözlerimi açana kadar işlem bitmişti bile. Odaya götürdüler hemen beni. Ben ağlamaya devam edince hemşire kimseniz yok mu diye sordu. Kendi toparlamaya çalışıp yok dedim. Canım eşim yine bizim için çalışıyor gelemedi diyemedim. Her şey mükemmel gitmişti. Birkaç günlük istirahat sonra Sivas ’a döndüm. Asıl süreç sonrasında başladı ve 10.gün test yapıp iki çizgiyi gördüm. Bu beni sevindirirken korkutuyordu. O kadar zor bir süreç ki o karından yapılan iğneler sonrasında hergün vurulduğum o günlük iğneler. Her şeye razıydım. Canın yanıyor mu diye soranlara olsun sonu güzel olsun da derdim. 2 günde bir tekrarlanan kan değerlerim arttıkça umutlanıyor, umutlandıkça korkularım artıyordu. Sonra kese olayı var olacak mı olmayacak mı derken kalp atışlarını bile duydum. Karnımda pıt pıt atıyordu mucizem. İstanbuldaki doktorum 3 ay kullanacaksın o iğneleri dedi. Bazen yatamıyor bazen oturamıyordum popomun üstüne ama olsun dedim. Günler bir bir geçiyor ve ben dahada çok korkuyordum. Her lavobaya gittiğimde leke gelmiş mi diye bakıyordum. Bu duyguyu yaşamayan bilemez. Bunları size anlatyım çünkü kendinize bir ders çıkarmanızı istiyorum. ÇOCUĞU OLMAYAN HER KADIN ÖZELDİR. Bir gün bir yerde olurda karşınıza böyle biri çıkarsa şunu unutmayın onu karşınıza çıkaranda rabbim. Çocuğun var mı diye sormayın. Zaten varsa o size mutlaka anlatır. Çocuğum yok olmuyor diyorsa ona şunu söyleyin.
Hiç hayalini kuruyor musun? Evet cevabını alırsanız tebessüm edip şunu ekleyin.
O zaman çocuğun olacak sabret çünkü rabbim nasip etmeyeceği hiçbir şeyin hayalini kurdurmaz.
Buraya kadar gelip okuduğunuz için teşekkür ederim.
Şuan 13 haftalık hamileyim ve dualarınıza ihtiyacım var. Bana dua ederken isteyenler dua etmeyi unutmayın olur mu? Rabbim kimsenin kucağını boş bırakasın. Sağlıcakla bebeklerimize kucaklarımıza almayı nasip etsin ve kimsenin kucağını boş bırakmasın….
BEBEĞİ OLMAYAN HER KADIN ÖZELDİR. (Kısa bir hikaye)
Deryabal okurken çok duygulandım allahım sağlıklı bir şekilde kucagına almayı nasip eder inşallah 🙏🙏 bu arada en yakın arkadaşım sivaslı soyismi bal biriyle nişanlı 😂😂😂
[silindi]
Deryabal 😔😔😔😔😔ahhh kuzum ahhh canım ben de 10 yıl bekledim yavrumu sen anne olmadan zaten olmuşsun ❤️❤️❤️Rabbim evladını sana bağışlasın bol bol dua edeceğim sana sağlıkla al kucağına bebeğini 🤲🤲🤲 eşine olan sadakatin ona olan güvenin birbirinize olan aşkınız maşallllaaahhh maşalllaaahhhh siz çok güzel anne baba olacaksınız evladız çok şanslı çok 🤲🤲🤲 🥰🥰❤️❤️❤️❤️🧿🧿🧿🧿🧿❤️❤️❤️
Ahh canımm sağlıkla kucagına al gönlündeki gibi bir evlat olsun sana 🙏🏻🙏🏻
Deryabal canım benim inşallah sağlıkla alırsınız kucağınıza ben ilk evlendiğimde 10 ay boyunca hamile kalamadığım için kısır damgası yedim ! Doktora gittim hiçbir sorun yok ama neden olmuyor sokakta yanında çocuğu olanları görünce içim acıyordu hele hamile bir kadın görsem içimden hep dua ederdim Eşimle farklı kültürden iki insanız ve anlaşmazlıklarımız çok oldu bende bu yüzden stres yapıyordum kaç sefer boşanma lafı geçti aramızda hatırlamıyorum derken 1.yılımıza yakın hamile olduğumu öğrendim havalara uçuyordum ikimizde heyecandan uyuyamamıştık bide oğlumuz olacaktı diye toplumun etkisinden böbürlenip duruyordum ama eşim yanımda yoktu gurbette çalışıyordu ve ben yine stres içindeydim 😔
demem o ki herşeyin hayırlısını nasip eylesin inşallah rabbim kimsenin kucağını boş bırakmasın 🤲🏻
Deryabal kader gayrete aşıktır
benimde durumum hemen hemen aynı sizinle aynı yaşadıklarımız hissettiklerimiz umutlarımız sabrımız ve duamız özel ve güzel anne rabbim evladınızı sağılıkla kucağınıza almayı nasip etsin🤲🏻🧿 bu duyguyu yaşamak isteyen tüm anne adaylarına da bana da rabbim nasip etsin insallah 💓🤲🏻🌹
Deryabal Allah sağ sağlim kucağına almanı nasip etsin inşallah canım 😍🙏 Okurken duygulandım sanki ben yaşamışım gibi etkilendim Teyzemin de 14 yıl çocuğu olmadı herkes demediğini bırakmadı tüp bebek tedavisi gördü ama etki etmedi en son pes etti sonra hamile olduğunu öğrendi rabbimin mucizesi şimdi 4 yaşında 🙏
Okurken hıçkırı hıçkıra ağladım.. Allahım sağ salim kucağına almayı nasip etsin inşallah… Her aklıma geldiğinde senin için dua edeceğim.. Ben hamileyim hiç beklemeden oldu ama yazdıkların beni çok duygulandırdı.. çok güzel bir anne olacağına eminim. Allahım seni ve aileni korusun ❤️🤲🏻
Deryabal Allah yardımcın olsun çok duygulandım gerçekten. İnşallah sağ Salim alırsınız kucağınıza yavrunuzu 😊
Deryabal sen ne güzel anlatmışsın güzel anne… tam anlamı ile de olmasa ben seni anlayabilirim allahım sana da bebeğine de sağlık versin sağlıkla yavrunu kucagına al inşallah… evliliğimin 6. Ayıydı cocuk düşünmüyorduk ara kanamalarım var diye bir doktora gittim doktorun bana söylediği senin çoçugun olması çok zor eğer 1 sene içinde olmazsa tedaviye başlamamız lazım dedi başımdan aşağı kaynar sular döküldü çıktım saatlerce ağladım, dedim madem böyle birşey var denemeye başlayalım olmayacaksa bile çaresine bakalım yaşımız ilerlemesin… ilk ay hamile kaldım, dünyalar beni oldu ara ara kanamalarım oldu önemli birşey değildi olabilir dediler, haftası ilerledi ben herşeyden habersiz sorunsuz stressiz bi gebelik geçirirken bi gün suyum geldi aniden 2 hafta hastanede yattım enfeksiyon kanıma geçince bebeğimi aldılar 25 haftamda… yaşadı iki gözümün çiçeği canım oğlum, ama sadece 1 ay dayanabildi küçücük bedeni vefat etti toprağa verdim bulamamak mı daha zordu bu evladı yoksa bulup kaybetmek mi? Bunu sordum kendime aylarca kendime gelemedim 2.5 yıl oldu hala minik oğlumu özlüyorum, doktorum 2 yıl sonra bebek düşünebilirsin tekrar dedi 2 yıl dedim çok zaten acım çok büyük bari acımı bi nebze olsun dindirir doktorum o zaman 1 yıl sonra dedi 1 yıl doldu sabırsızlıkla yeniden bebek düşünmeye başladık… 1 ay oldu yok 2 ay oldu yok 3ay 5 ay 8 ay derken aklımda sürekli o diğer doktorun söyledikleri senin çoçuğunun olması çok zor… 9. Ay doktoruma gittim ben beklemek istemiyorum tedavisi neyse yapın, asla dedi sen kendin hamile kalabilirsin evet pcos başlangısı oluşmuş sende ama ben inanıyorum sen hamile kalacaksın 1 yıl sonunda kalamazsan gelirsin dedi beni gönderdi… 10. Ay umudum yoktu şehir dışına gitmek zorunda kaldım 13 saatlik yol nasıl olsa bebek yok olmuyor da.. olmuş olsaydı yolculuk yasaktı çünkü… izmir e gittim orda denize girdim ıslak mayo ile oturdum yürüdüm hopladım zıpladım gezdim adet günümde geçmişti ama umudum olmadığı için test yapmadım çünkü ne bi gögüs ağrısı ne bi başka birşey.. zaten adetimde son 3 aydır gecikiyordu… kuzenimin zoruyla test yaptım yapar yapmaz çift çizgi bağırdım ağladım dünyalar benim oldu sonrası çok zorlu bi süreç… 1.5 hafta kadar daha izmirde kaldım ama yürümedim gezmedim bi yere gitmedim birşey olacak korkusundan memlekete dönme vaktiydi 13 saat yol ne yapcaktım şimdi yol yasaktı doktora da gitmemiştim henüz allaha sıgındım çıktım yola korku ile geldiğimde bel ağrısı vs hissettim her tuvalette her akıntı da kan mı diye korktum kontrol ettim doktoruma gittim ertesi gün kese yok kan değerleri yüksek… kese oluşacak mı haftadı büyük ama neden kese yoktu, 1 hafta sonra kese göründü içi boş, neden içi boş yoksa boş gebelik mi? 1 hafta sonra bebeğim de göründü hep korku içinde geçen haftalar aylar..arada olan lekelenmelerm hepsinde de çok büyük korkular haftalık günlük iğneler ilaçlar, 12 haftada rahme atılan dikiş, dikişin bebeğe zarar verme ihtimalı psikolojik olarak çok yıprandım… 25 haftama gelmiştim değişik bi baskı sancı yürüyemez oldum üzerne kahverengi akıntım gelimce apar topar hastaneye gittim zaten diğer evladımı kaybettiğim o haftaya gelmiştim… hastaneye yatışım yapıldı kendimi o kadar uzun zamandır tutuyordum ki o kadar güçlü görünmüştüm ki taa ki o güne kadar o gün dayanamadım öyle bi ağladım ki doktorların sorularına yanıt veremiyordum.. o sert görünümlü doktorlar hemşireler bile halime acımıştı.. korktugum başıma mı gelecekti yine… neyse ki sadece gaz sancısı ve bebeğim o minik ayaklarını dikişe uzatmış oraya vurdugu için oluyormuş yine de 3 günlük serum tedavisi gördüm evime geldim şimdi 32. Haftamdayım sürekli birşeyler için endişe duyuyorum sürekli korku içindeyim ama ben inanıyorum bebeğime kavuşacağım, sende kavuşacaksın… hayallerimize bu kadar yaklaşmışken kaybetmek olmaz ki… ben sana dua edeceğim sana ve tüm hamilelere tüm hamile kalmak isteyenlere anne olmak isteyenlere… sende bana dua et, ben bi daha evlat acısını yaşamak istemiyorum 🤲
Deryabal Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah okurken duygulandım herşey iyi olur senin için inşallah 🤲
Deryabal okurken ağladım 😔😔 Allah inşallah sağlıkla kucağınıza almayı nasip eder bende 5 aylık evliyim ve beklemediğimiz bi anda hamile olduğumu öğrendik.Plansızdı ama orda bi mucizenin büyüdüğü aklıma gelince bile gözlerim doluyor. 10.haftadayız.Hele kalp atışını duyunca doktorun yanında ağlamaya başlamıştım 😍 Her şeyde bir hayır var stres yapma korkma herşey olacağına varıyor 😊😊
Deryabal hemen açtım ellerimi bir yandan ağladım bir yandan dua ettim. Çok etkilendim. Ben bu kadar beklemesem de aynı kaygıları dönem dönem yaşadım. Rabbim yardımcınız olsun. Sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin. Eminim çok hayırlı, kıymet bilen, harika bir evladınız olacak. Ve dilerim Rabbim de karsısına hep kendi gibi insanlar cıkarsın. Bundan sonrası cok guzel olsun..
[silindi]
Minay 😔😔😔😔ben de cennet annesiyim canım bebeğimi doğumdan sonra kaybettim. Rabbim bizleri tekrar aynı acıyla sınamasın inşallah sağlıkla al evladını kucağına 🤲🤲