Gebeliğimin çoğunda bıraktım resmen içmedim ama zaman zaman insanların üstümde yarattığı stresten sarılabildiğim tek şey gibi oldu. Bu süreçte alınan destek çok önemli. İnsanların seni anlaması, biraz daha anlayışlı olması vs. Ama maalesef insanlar bu sürecin ne demek olduğunu anlamıyorlar hatta en çok da hemcinslerimiz anlamıyor. Ağlamaktan, üzülmekten ağzımın içi yaralarla doldu. Yüzümde gözümde yaralar oluştu. Kimseye bir şey anlatamazken yapabildiğim tek şey bi sigara yakmak oldu. Elbette her dumanda pişman oldum bebeğime geçiyor diye. Ama kendimi toparlayamadım işte.