emel16 sıkıntı yok kuzum, 26 hafta 600 gram doğdu oğlum. Ciğer geliştiriciye rağmen ciğerleri gelişemedi entübe edildi yaklaşık 2.5 ay. 1.5 ay falanda nazaldan aldı oksijen. Sonrasında küvez içi oksijen aldı. İlk 3 gün çok önemli demişlerdi o süreçte 1 kere kalbi durdu ama hemen yanıt verdi geri döndürdüler. 2022 ekimde doğdu bu arada , 13 gün sonra 2 yaşına girecekti yani. 5.5 ay küvezde kaldı özel hastanede, bu süreçte göz damarları gelişmemişti uzun süre o gelişti vs ama kilosu o süre içinde en fazla 3.5 oldu. Tek sorun solunum sıkıntısıydı, kronik akciğer yetmezliği vardı ve fakülteye sevk ettiler göğüs hastalıkları kliniğine . Orda da 1-2 hafta kaldı solunum cihazıyla taburcu oldu. Evde herşey yolundaydı, beslenme konusunda başlarda biraz sorunlar yaşadık kilo verdi biraz solunum sıkıntısından dolayı ama zamanla toparladık. Sonra bi gün kustu hiç kusmayan çocuk ve ben korktum acile götürdüm, zatürre dediler ama zateb ciğerlerinde sıkıntı vardı. Sevk ettiler vs derken bi süre hastanede yattık , süt sağdım onu içirdim 2-3 dk sonra bildiğin kan kustu kucağımda aklım çıktı doktor hemşire geldi hemen beslenme hortumu takıldı midesindeki kanı temizlemek için bu sürede kakasında da baya kan çıktı hayatımın en zor günlerinden biriydi , ne yapacağımı şaşırdım o kucağımdayken. 3 gün beslenmedi hiç yavrum sadece serum aldı, sonra geçti kanama olayı falan , bu arada kasık fıtığı vardı ve böbreklerinde taş vardı. Ve hergün ağlama krizi oluyodu neredeyse 20-25 dk sürüyodu ve solunum sıkıntısı olduğu için sürekli morarıyordu sadece bende sakinleşiyodu . Derken hastaneden taburcu olduk ama eve geldiğimiz gün ateşi falan çıktı tekrar yatış yaptık neredeyse benle 1-1.5 ay hastanede kaldı. Sonra prof kasık fıtığından ameliyat ettirmemiz gerektiğini, onun sürecini zorlaştırdığını söyledi ama çok riskliydi solunumundan dolayı. Ama acı çekeceğine olsun dedik çünkü kucağımda defalarca solunumu durdu, dayanamıyodm o halini görmeye. Ameliyathanenin önünde çocuk kucağımdayken bana kalbi durabilir, masada kalabilir dediler 🥲 yinede kabul ettim . Entübe çıktı ,1.5 ay falan entübeydi sonra başka makineye bağlandı ama tolere edemedi bi türlü ayrılamadı makineden. Yoğunbakımda yattı bi süre, çok ağladığı için bende yanında kaldım günlerce. Bi gün kafamız dağılsın diye bi yere gittik çünkü çok yıpranmıştım, o gün çok ağlamış oğlum. Ertesi gün hemen gittim yanına ama regl olmuştum çok sancım vardı onu uyutup çıktım yanından mecburen. Bi gün sonra tam ona giderken yolda aradılar durumunun ağırlaştığını söylediler o yolu nasıl gittim bilmiyorum ve gittiğimde entübe edilmişti gözleri bantlıydı melek gibi yatıyodu. Çok ağladım çok dua ettim, konuştum onunla hep . Kapıdan çıktığımda eşim ağlamıştı ozaman anladım kötü bişeyler olduğunu, doktor kendinizi herşeye hazırlayın demiş eşime. 2 gün sonra telefon çaldı eşimin, öncesinde hep beni ararlardı bu sefer onu aradılar tanıdım numarayı kalbi durmuş müdahele etmişler. Eşime gidelim dedim ama gitsek göstermezler dedi 1 saatlik yoldu, tam yemek yemeye oturduk ama benim içimde sıkıntı vardı tekrar aradılar yine kalbi durdu müdahale ediyoruz diye bu sefer kalkıp hazırlandım dikildim kapıda . Yolda giderken haberi geldi, yetişemedim oğluma . Melek olmuştu, o minik kalbi dayanamadı onca acıya daha fazla. Şimdi yazarken bile kalbim acıyo, geçen sene 10 eylülde kaybettim. Ona hamile olduğumu öğrendiğim ayda istemeden kardeşine hamile kaldım tedirginliğim , korkum birazda bu yüzden aslında. Herkes unuttu onu ama ben asla unutamıyorum, cenazesi o akşam kılındı ve ben eve gelince şükür namazı kıldım hem öyle güzel bi evlada sahip olduğum için hemde artık acı çekmediği için. Rabbim kimseyi evlat acısıyla sınamasın. Biraz uzun oldu hakkınızı helal edin ama 1 yıldır ilk defa böyle detaylı döktüm içimi. Yağız Ali’mi tam 11 aylıkken dayısı ve dedesinin yanına gönderdim. 1 saatlik yolda kefenli haliyle ben taşıdım kucağımda, bağajda götürmek istediler asla izin vermedim ve yol boyunda oğlumu kokladım onu sevdim ona dokundum, onunla konuştum. Morgda da son kez görüp öptüm güzel yüzlümü
