Merhaba sonunda banada buraya hikayemi yazmak nasıp oldu çok şükür hamilelik sürecimiz sıkıntılı olsa da sonu güzel bitti öncelikle ben tıp 1 diyabet hastasıyım hamileliğimi öğrendikten 2 gün sonra kanamam başladı bildiğin çeşme gibi çok korkmuştum doktora gittiğimde hiç umudum yoktu ama kızım bana sımsıkı tutunuyordu 13. Haftada daha önceki erken doğumum sebebiyle ve rahîm ağzı kısalığı yüzünden kanamam kesildi oh be dediğim an serklaj oldum serklaj güzel geçmişti ve rahim ağzım yavaş yavaş uzuyordu hatta son haftalara yakın 43 mm uzunluğu bile görmüştüm çok yatamadım ben maalesef çünkü 35 aylık bir oğlum var ona rağmen iyi gittik 37. Haftaya girdiğimde hareketleri az hissetmeye başladım 37+3 kontrolde nstde bebeğin hareketleri az çıktı doktor 2 gün sonra gel ama hazırlıklı gel dedi cumartesi günü sabah bendeki de ne cesaretse eşimi ve oğlumu evde bırakıp ben kendim kalkıp gittim hastaneye kontrole doktor baktığında hareketleri yine az zaten tıp 1 diyabet var riske atmayalım doğuma alıyoruz seni dedi normalde sezeryan tarihim bugüne planlanmıştı zorunlu sezeryan olacaktım zaten çünkü ilk oğlumda sezeryanla doğdu yatışımı yaptırıp eşimi aradım ben doğuruyorum eşyaları al gel hastaneye diye eşim geldiği gibi beni ameliyathaneye indirdiler spinal sezeryan oldum açıkçası buradaki okuduğum bazı hikayelerden dolayı uyuşmadan kesilirsem acı hissedersem diye çok korktum ama ben doktorun ağrı kontrolü yapmasını beklerken kızımın sesini duydum bir anda 1 kilo yanak olarak doğdu resmen görseniz o kadar güzel ki hemen kontrolleri yapılıp yanıma verdiler durumu iyi odaya çıkarıyoruz dediler ama odada kan şekeri kontrolü yapıldığında şekeri 28 çıktı hemen mama takviyesi başladılar açıkçası kuveze girecek diye ödüm kopuyordu ama çocuk doktorumuzda süreci çok iyi yönetti ben Pazar sabahı normalde iyiydim taburcu olacaktım ama kızımın şekerleri hala toparlamadığı için mecburen kaldım hastanede Pazar günü 4 ten sonra şekerleri düzene girmeye başladı bu süreçte tabi emme dışında mama takviyesi vermeye devam ettim hatta şuan hala devam ediyorum pazartesi günüde herşey yolunda olduğu için taburcu olduk bu arada serklaj dikişimde benim ameliyatta alındı bebişin durumuda şeker hastası olduğum için öyle olmuş ama Allah’tan bizim çabuk toparlandı bir yoğun bakım sürecini daha kaldıracak gücüm yoktu çünkü kızlar size söyleyeceğim tek şey hicbisey sizden ve bebeğinizden daha değerli değil kimseyi umursamayın sadece bebeğinize odaklanın ve bol bol yatın bir daha asla bu kadar fırsatınız olmayacak umarım hikayem birilerine umut olur tebessüm ettirir güç verir sorularınız varsa seve seve cevaplarım okuduğunuz için cokkkkkkk teşekkür ederim.