Yesizm gerçekten kendimi çok kötü hissediyorum, yüreğinizi yaktım resmen 😪 dinlenme olayım çok olmadı açıkcası, gidiş geliş 2 saat sürüyo okulum.. gerilik 18. Hafta başlamıştı bende, rahim damarlarında yüksek direnç vardı, yeterli beslenemiyordu, daha 12 haftalıkken tespit edildi ve 1 kilo anca doğar bu bebek demişti dr. Memur olduğum için 32.haftaya kadar okula gidip geldim, arada 1 haftalık rapor falan alıp dinleniyordum ama bu süreç hep hastane peşinde geçiyodu, ve bu geriliğin sebebi yeme içme veya yorulmak değil, rahim kendisi beslemiyor çocuğu, yani herhangi bir önlemi yok, sadece süreci yakından takip edebiliyor dr lar, acil durumda doğum kararı veriyolar. 28. Hafta ciğer geliştiri vurdular bana, yatış veriyolar bi hafta bekliyorum sonra geri yolluyorlardı falan,
bazen kendim imza atıp çıkıyordum yeter ne doğum kararı veriyorsunuz, ne eve yolluyosunuz diye. ama haftada 2 kez kontrole çağırıyolardı ve her kontrolde, bu bebek heran karnında ölebilir laflarını her defasında duydum. Neyse kızımın Git gide geriliği arttı 6 haftaya çıktı, 32.hafta suyum sınırın altına indi ve gebelik zehirlenmesine döndü. O hafta acil doğuma alındım. 960 gram doğdu, 48 gün bekledik , doktorumuz normalde böyle gerilik ile doğan bebeklerin yaşam ihtimali çok düşük, engel durumu olabilir falan dedi ama nasibinde yaşamak varmış, gerçekten ben o ilk halini gördüğümde yere düşmüştüm dizlerimin bağı çözülmüştü, parmak çocuk bildiğin, delirecek gibiydim ,kendimi hep öleceğine odaklamıştım , aklımca hazırlık yapıyorum işte, ters psikoloji. Ama işte nasibinde yaşamak varmış. Ne yaşaması için bi çaba sarfedebildim, ne de geriliğine engel olabildim. Kaderde olanı bu şekilde yaşadık biz. Doğduktan sonra da normal gelişimini baya geç yakaladı, ileri düzey prematüre olduğu için.