Kesinlikle yanlarında olmak çok iyi bişey,
Çok afedersiniz eşim alt bezine kadar yardımcı oluyor, her türlü destek oluyor, varlığı yetiyor ama dün omurilikten sipinali yeyip, o sedyede bomboş koridorlarda odaya dönmek kimsesiz gibi hissettirdi bana burada.
Bi kenarda annemi, bi kenarda babamı kardeşlerimi hayal ettim sadece.
O yüzden bence ne olursa olsun ailemizin yanında olma imkanı varsa olunmalı.
Çünkü maalesef artık normal bir gebelik yok, herkesin birbirinden farklı binlerce problemi var.
Ankara’da normal kadın doğuma her gittiğimde istediğim doktora anında muayene olabiliyordum ama perinatoloji bölümünde sıra beklemek gerekiyordu, diyordum hilal bak yalnız değilsin. Herkesin bir derdi var senin gibi…
Evet tek başına kalmak, konteynırda da olsa anneliği deneyerek, içsel güdülerle rabbimin yardımıyla tecrübe etmek harika bişeydir muhakkak. Ama çok değişik bir devirde, çok çaresiz kaldığımız anlardayız. Bir saçımızın sıvazlanması bile dünyalara bedel.
Geçen yıl kızımı kaybettiğimde ailemi hastane bahçesinde görebiliyordum camdan, çünkü coviddim ve yanıma asla almadılar. O 1 haftayı Allahım düşmana bile yaşatmasın.
Benden bu kadar :)