_Mother_ yorumunuza denk geldim. İki oğlum var, ikinci hamilelik ve doğum sürecim öyle zor geçti ki adeta soğudum çocuktan. Kız çocuk da ister aileniz diye baskılar başladı. Ama ben istemiyordum. Ta ki iki gün önceye kadar. Aslında normalde hep istediğim birseydi özellikle ikincide, ama öyle zor geçti ki ve oğlan olunca, Rabbim isteseydi o kadar istediğim zaman verirdi dedim. Sonra ya üçüncü kız olursa düşüncesi.. ben aileme inanılmaz bağlı evin tek kızıyım. Ve onlar için yapabileceklerimi düşündükçe, diğer iki oğlan kardesiminse kayıtsızlığnı.. ilerisini bilemem ama kız evladım olmadığı için bir sıfır geride hissediyorum resmen. Oysa ki hayırlı olmanın ne alakası var cinsiyetle değil mi? Ama annemin en iyi arkadaşı olduğum gibi, vakti zamanı geldiğinde benim de en iyi arkadaşım kızım olsun istiyorum işte anlayabildiysem. Bu yöntemi kısa süre önce öğrendim. Sizin yorumunuzu görünce de kendim geldim aklıma. İlk defa hamile kalıyor olsaydım hayırlısı derdim, ikincide de öyle dedim. Ama bunca zorluğa bir daha inanın kız olacağını bilseydim girerdim. Kucağımıza aldıktan sonra kız olsun erkek olsun hepsi değiyor o zorluğa ayrı, ama bulunduğum noktada bunun hayali beni bu yola sokardi.