Kızlar merhaba. Hep burda doğum hikayelerini okurdum. 9 ay surecimde çoğu şeyi burda öğrendim. Bu yüzden tecrübesiz davranmiyorum. 41+2 de hastane yatışım oldu. Günüm geçiyordu çünkü. Sıfır açılma sıfır sancı ile yattım. Normal doğum istiyordum ilk günden beri. En azından aksi bişey olmadığı sürece denemek istiyordum. Öyle de yaptım. Yattım. Nst uzun uzun başlandı çekilmeye. Alttan fitil takıldı açılmam olması için. Ve gelen geçen açılmama bakmaya başladı. Hiç durmadım yerimde sürekli yürüdüm squat yaptım çömeldim kalktım vs vs bacak kaslarım koptu nerdeyse ama yine durmadım diz kapaklarim ağrıdı yine durmadım. Sabah 10da yattigim odada bir gece geçirdim. Gece fitilim düştü 12saat geçince bitiyormus artık fitil ve hala sıfır acilmam vardı. Ertesi gün sabah artık dayanamadım açılmama bakılırken sordum ebeye doktora ben ne zaman dogurucam diye. Aldığım cevap ise daha yolumuz uzun sıfırdan başlıyoruz dedi. Şok oldum. Doktor Açıklığıma baktı bir parmak olduğunu söyledi ve gitti. İkindiye kadar bekledim yine durmadan yürüyüş egzersiz vs yaptım açılmam olsun hızlansın ve artık dogurayim istedim. O dört duvar arasında bunaldım çünkü. Beklemek çok zordu. Saat 17:00 suni sancı vermek için serum takıldı. Neden sabah takilmadigini sorunca da aldığım cevap fitilin üstünden zaman geçmeli olduğunu söylediler. Neyse dedim yine durmadım tabi devamm.. Serum etkisini üç saat sonra hafif göstermeye sancı vermeye başladı. Nst de düzenli sancılarım çıkıyor ama maalesef açılmam ilerlemiyordu. Gece saat 23:00 oldu yine açılmam olmayınca ve boşuna sancı çektiğimi anlayimca eşimi aradım bu şekilde istemediğimi ne gerekiyorsa imzalayıp bu hastaneden çıkmak istediğimi söyledim. Eşimde doktorla konuşmaya gitti. (Şehir hastanesi). Doktor hastane odasında 24 saatimin çoktan geçtiğini söyledi ama bı gelişme vs olmadığını söyledi eşime. Ve beni sezeryana almak istediklerini söylediler bende şüphesiz kabul ettim. Çünkü bunalmistim ikinci geceye kalıyordum o hastane odasında ve bı gelişme olmayışı beni mahfediyordu. Bebeğim yukarda kasılıp toplanıyor ve bidaha aşağı inmiyor hareket etmiyordu korkuyordum hep. Beş dk geçti hemen ameliyata alındım. 20dk içinde kızımı gördüm. Ve 1 saat içinde odamıza çıktık eşim ve annemde yanımdaydı. Spinal olduğum için ilk dakikalar şiddetli üşüme ve titreme hissi var sonra geciyo ama. İyiki yapmışım dedim. Bebeğimi tehlikeye atmaktansa onca saat kızımı rahatsız etmektense zorlamamak en iyisi bazen. Şimdi 3 günlük kızım yanımda uyuyor ❤️ çok uzun oldu biliyorum ama herşeyi anlatmak istedim. Sormak istediğiniz unuttuğum bişey varsa sorabilirsiniz😊