26 Eylül gecesi saat 3 civarı tam yatağa ayağımı attım ki aha dedim işiyorum🤭 Sonra anladım ki suyum geliyor beni tuttu bi ağlama, eşim bi yandan kendini bi yandan beni sakinleştirmeye çalışıyor falan hemen bi duş aldım hazırlandık çantaları aldık hastaneye geldik. Hemen yatışım yapıldı, o an sancım yoktu ama açıklığım 3-4 cm olmuştu. Hiç ciğer geliştirici olmadığım için tek doz ciğer geliştirici yapıldı ve alttaki bebek dönmediği için mecbur sezeryan olacak ama 2 3 saat iğnenin etki etmesini beklememiz gerekiyor dediler tamam dedim nasılsa bi şey hissetmiyorum yatar uyurum biraz derken doğum sancıları başlamasın mı🤦🏻♀️ Beni aldı bi korku, sancılar normal derecede ilerlerken bi hemşire gelip tekrar açıklığına bakmam gerekiyor dedi tam alttan muayene ederken sancım o kadar arttı ki aha dedim tam şuanda ölüyorum. Gerçekten hayatım boyunca yaşadığım en büyük sancıydı ve 2 dk geçmedi ama o 2 dakika 2 yıl gibiydi benim için. Sonra sezeryana alındım çok ilginç bi histi, sıfır acı evet ama bütün çekiştirmeleri bebekleri çıkarmaya çalışmalarını hissediyosunuz yani kötü değil ama garipti. Her neyse çok şükür ki bebeklerim küvöze girmedi ikisi de yanımda, 2610 ve 2410 doğdular, maşallah emmeye de başladık hemen şimdilik her şey yolunda, yarın geceyi de hastanede geçirip evimize geçecez Allah’ın izniyle. Allah hepinizi hayırlısıyla kurtarsın inşallah 🤲🏻