40+2de kontrolüm vardı, gittim açıklık hala bir parmak ve sancım çıkmıyordu, iki gün önceki ebe muaymesinden sonra çok ağrım oluyordu gaz sancısı gibi, iki gün öyle ağrı çektim, o kadar sancıya açılma olmuştur diye düşündüm çünkü gece bile uyutmayan bir sancıydı ama düzene girmiyordu, kontrolde de hala aynı yerde saydığımızı görünce doktora çok ağrılarım olduğunu söyledim bugünden ümitliydim diye, doktorum da bekleme süresinin zaten sonuna geldik dedi, beklese 41e kadar bekleyecekti yine ama bebek kanala bile inmemişti ve açıklığım hep aynıydı, fitil verip yatış yapıcaz dedi.Kendi sancılarımın gelmesini bekleyecektik, olmazsa suni verilecekti. O an çok sevindim bir yandan bu kadar yıpranmış olmama üzüldüm, duygu karmaşasına girdim, çıkınca ağladım.Şansıma da o gün doktordan sonra nezle oldum.Burnum tıkandı, boğazım yanıyordu.Gece 3e kadar ıhlamur, ballı süt her şeyi içtim.Uyuyamadım zaten 2 gündür de uyuyamıyordum ağrılardan.Yorgun,uykusuz ve hasta bir şekilde hastaneye gittim.4 te yatış yapıldı.5 te fitil verildi. Ben yine aynı şekilde sancı çekiyordum, sonra onun gaz sancısı olduğunu anladım çünkü sürekli hafif bir sızlama vardı belimde, kasıklarımda, kendi sancımla beraber ikisi birbirine karışmıştı.Ben ayırt edemiyordum.İkisi birden olunca beni çok zorladı.Sonra lavmanı erken yapmalarını istedim dayanamıyorum diye yapıldıktan sonra biraz rahatlar gibi oldum.Bir saat sonra falan o yaşadığım gaz sancısının aynısını ama düzenli halini ara sıra yaşamaya başlamıştım. Sancı geldikçe yürüdüm ve pilates topunun üzerinde zıpladım.6dan 8.30a kadar dayanılır seviyedeydi. 8.30, 9 gibi ebe gelip muayene etti ve öğlene kadar doğum olacağını söyledi. Ben 9dan sonra 10a kadar mahvoldum diyebilirim, hem uykusuzluk hem hastalık, hem yorgunluk ve sancılardan başım dönüyordu artık.Bu saat aralığında Meryem suresini açtım sürekli dinledim.Boğazım kupkuruydu su içmek zaten yasaktı, dudaklarım kurumuştu.Bir de yanma vardı ekstra zaten bunların üstüne o doğum sancısı. 10dan sonra artık içeride dayanamıyorum demeye başladım.Eşime ebelere seslen artık tükendim dedim. O an keşke sezeryan olsaydım diye düşündüm.10.30 gibi falandı herhalde ebe gelip baktı, ıkınıcaz şimdi dedi.Odada yere çömelerek birkaç kez ıkındım, orada suyum geldi.Suyum geldikten sonra ıkınma isteği kendiliğinden gelmeye başladı. O istek gelince ıkındım hep.15 dk kadar falan yere çömelir pozisyonda odada ıkındım.Sonra doğumhaneye aldılar beni.3 kez arka arkaya ıkınmam gerekiyordu o istek gelince ama ben ilkini yapabiliyordum iki ve üçe gücüm kalmıyordu hastalık yüzünden. Doğumhanede bir şeyler yapın artık diye bağırıyordum. Ben yapamıyorum galiba dedim, ebe çok güzel yapıyorsun ilke göre çok iyisin diye hep motive etti.Sürekli destek oldu Allah razı olsun ebemden.Biz bir şey yapamayız senin çok güzel ıkınman lazım dedi sonrası gelicek zaten dedi. O an hemen bitsin diye kalan tüm gücümle ıkınmaya devam ettim. Sonra doktorum geldi bir kesi attı. O an hafif hissettim.Hissediyorum kesildiğini dedim tam bunu söylerken güçlü bir ıkınma isteği geldi ve tekrar son gücümle ıkındım, o an bir rahatlama geldi sonra baktım bebeğimi kucağıma verdiler, oyuncak bebek gibi küçücüktü.O an ağlayamadım ağrılarım bittiği için rahatlamıştım ve çok mutluydum, bebeğimi öptüm biraz ellerini tuttum sonra onu giyinmeye götürdüler.En son acıyı da eşini çıkarırlarken çektim ama hepsine değdi.Doğumhaneye bağırarak girip gülerek çıkmıştım.O acıları çekerken keşke sezeryan olsaydım diyordum şu an iyi ki normal doğurmuşum diyorum, dikişlerim oldu biraz ama 3 gün sonunda onlarda daha iyi durumda.21.11.2024 te 11.03te bebeğim doğdu. Burada sizinle paylaşmak istedim. Doğum mucizevi bir şeymiş, ben nezle olmasam belki daha kolay geçerdi sürecim ama sonuç olarak 6 saatte doğurdum. Allah herkese kolay doğumlar nasip etsin.