Öncelikle herkese merhaba. Burada çok aktif biri değilim. Arada girer dogum hikayeleri okur çıkardım. O gün geldi ve bende doğum hikayemi yazmayı Allah nasip etti. Gebeligimin 32. Haftasından beri uğraştığım bebegimin karın çevresinin haftasından geri olması ve kilo almamasi sebebiyle 37. Haftada doktorum sezeryan ile doğum yapmaya karar verdi. 15.08.2024 tarihinde yatış yapıldı ve aynı gün saat 10:47 de kızım dünyaya geldi. Ameliyathaneye gidesiye kadar o kadar korkuyor ve endiseliydim ki zaten panik atak hastası biri olarak bu kadar iyi dayananmam bile mucizeydi. Ameliyathaneye girdiğimde çok korktum neyle karşılaşacağımı bilmiyordum fakat anestezi doktorum diğer hemsireler hepsi çok iyiydi. Anestezi doktorum önce benimle konuştu dokunmaları hissedeceksin fakat acı hissetmeyeceksin dedi. Oturur pozisyonda başımı öne egdim ve iğneyi belimden yaptı. Asla acımadı. Sonrasında ayaklarımda sıcaklık hissetmeye başladım hazırlıklar yapıldı ve doktorum geldi. Doğum başlamıştı bile ben farkında değildim. Bebeğim çıkarken bastirdiklarinda birseyler hissettim doktoruma söyledim acı hissetmiyorsun bizim dokunmalarimjzi hissediyorsun dedi ve zaten sonrasında kızımın ağlama sesini duydum. Ağlayan kızımı benim yanıma koyduklarında ağlaması anında kesildi ve onun sıcaklığını hissettim. Gerçekten mucizevi birseydi ağlamaya başladım. Sonrasında götürdüler benim islemlerimi dikislerimi hallettiler. Odaya çıkmak için sabirsizlaniyordum. Uyusuklugum geçtikten sonra ilk yürüme benim için asla zor değildi hiç başım dönmedi. Narkozu da kolaylıkla attım çünkü bol kahve ve su içtim. Dün taburcu oldum ve su an evimde kızımla yazıyorum. Asla korktuğum gibi bir doğum değildi. Dikişlerim illaki acıyor ama kızımı kucağıma aldığımda hepsini unutuyorum. Tüm doğum yapacak arkadaşlara en kolayindan doğumlar diliyorum bu mucizevi duyguyu Allah herkese nasip eder inşallah ❤️