Bu bir dertleşme postu olsun, 33+2 son haftalar hem çok heyecanlıyım hem inanılmaz hüzünlü. Bir sürü şey düşünüyorum, uyuyamıyorum, gözlerimden damla damla yaşlar akarken buluyorum kendimi sürekli . Şans gibi kötü hikayeler sürekli karşıma düşüyor ne kadar maruz kalmaktan kaçınsamda. Lohusalık gözümü korkutuyor, eski benle vedalaşmalıyım artık, nasıl yapıcam bilmiyorum. Ve tarifsiz garip bir iç burukluğum var, kelimelere dökemiyorum. Nasıl olucak böyle..