Kızlar selam, hep ben okurdum şimdi de yazan tarafım bin şükür 🙏🏻😊 biraz uzun olabilir ama tüm detayları ile anlatmaya çalışacağım faydası olacağını umarak…
18 temmuz sabah 8e randevumuz vardı, Florya medikal parkta doğum yaptım ve bir gün önceden odamız belliydi. Eşim ve kardeşlerim ile gidip odamızın süsleyip doğuma hazirliklarimizi yaptık eve geldik. O gece geçmek bilmedi, sabah kalktım dusumu aldım hazirliklarimi tamamladım herkes uyuyordu daha (annem ve kardeşlerim de bizde kalmıştı doğum icin) odaları gezip enerciiii diye bağırarak herkesi uyandırdım 😂 gerçekten o kadar enerjiktim heyecandan. Hastaneye gittik yatisimiz yapıldı değerlerim takip edildi bir tüp kan alındı ne için bilmiyorum, saat 08.17 de odama bir sürü insan geldi 😂 hazır misin dediler ve hazırım demeye kalmadan baktım yatağım hareket ediyor beni götürüyorlar. Herkese baktım güç verdim onlara ve ameliyathaneye girdik. O kapıda herkesten ayrılmış oldum ya, beni bir heyecan bastı ağladım ağlayacağım… çok tatlış bir hemşire vardı beni sakinlestirdi seni çıkınca yine ben alicam dedi ve böyle demesi sanki bana yoldaş oldu gibi hissettirdi. Neyse arkadaşlar esas meselenin koptuğu yere geliyorum, ameliyathane odasına girdim, oda buzhane gibiydi. Benim doktorum yok, benim hemşirem yok, kendimi çok yalnız hissettim. Beni oturtup öne doğru egildirttiler tam bu esnada doğum fotografcim içeri girdi ve şansıma daha önceden iş yerinden tanıdığım bir kadındı, elimi tuttu beni sakinlestirdi sohbet etti benimle biraz. Belimden 2 kez iğne yaptılar. İlki hiç acımadı 2. Biraz yaktı ama bu iğneden asla korkmayın dayanamayacaginiz bir şey değil sizi temin ederim. İğne yapıldı, daha igneyi cekmeden sol bacagimin isindigini hissettim ve ayni hizla hissiyat kayboldu. Sonra canım doktorum geldi çok şükür, onu görünce rahatladım. Uzandım üzerime demir bir kol gibi bisey getirdiler, iki kolumu yanlara doğru açıp bağladılar. Üzerimdeki demir kolun üzerine 10 kat felan çarşaf attılar, doktorum bacaklarımı ayırdı ve sondani takıyorum acı var mı dedi hiç acı hissetmedim. Ama bu esnada doktorun gücü ile yaptığı her basiyi, çekiştirmeyi hissediyordum. Ben daha tam uyuşma olmadığı için hissettiğimi sandım ama meğer tüm ameliyat boyu hissedecekmisim Bi haberim… Neyse sondam takıldı eşim girdi doğuma, yanıma oturdu elimi tuttu o gelince kendimi daha güçlü hissettim.
Şimdi hissettiğim acıyı şöyle tarif edeyim, bir yerinizi kestiğinizde hissettiğiniz acı yok, ama kesilen yerleri cekistirdiklerini, ellerinin o an orada olduğunu, hatta abartmıyorum hangi katmanda olduklarını felan hissettiğinizi düşünün, bir de üstüne ameliyat ışığından yansıma yaptı ve ben oradan ara ara kendimi gördüm… bütün acıları hissettim, doktor elini Bi daldirdi içeri, ben nefes alamıyorum dedim… Dur kuzum dur dedi bu acı değil, cekistirmeleri hissediyorsun, acıyı hissetseydin şuan acidan şoka girersin dedi ama bir yandan da hızlı hızlı içimde biseyler yapıyor. Neyse arkadaşlar şimdi bir yerinizi ağzınızla vakumladiginizi hayal edin, karnımda bir bebek büyüklüğünde bir alanda çok güçlü bir vakumlama hissi yaşadım ve bağırmaya başladım, doktor asla beni dinlemiyor ve hızlı hızlı işini yapıyordu. Vakum hissi geçti şimdi sesini duyacaksın çok güzel görünüyor dedi ve bebegim sulu sulu ağlamaya başladı, saate baktim saat 08.37 olmustu. Bunca şey 20 dakikada olmuş, bana çok daha uzun gelmişti, tabiki ben de ağlamaya başladım 🥲 sonra bana kızımı gösterdi, eşim ben ve kızım poz verdik fotografcimiza, poz esnasında bebeğin eşini çıkardılar içimden ve aynı vakumu tekrar hissettim yine bağırdım hatta videoda o anlar bile görünüyor 😂
Ben artık nefes alamıyorum dedim, baktım biri sol koluma iğne yapıyor. Sonra hayal meyal bebegi ve babayı dışarı alalım dediler, onların çıktığını duydum bebeğin kilosunu sordum gelisim geriligi oldugu için kilosunu çok merak ediyordum kuveze alınma durumu olabilir diye, doktor onu dışarıda tartacaklar dedi ve sonrası bende yok. Sol kolumdan o esnada sakinleştirici yapmışlar, o sakinleştirici varken bilincin açık, yine dikiş yapıldığını, dikiş için katmanları çekiştirip birbirine yakinlastirdiklarini felan hissediyorsun ama öyle bir kafam var ki gık demeye mecalim yok, söz konusu senin bedenin ama banane modundasin… İlk kez sakinleştirici yedim ve doğumda en sevdiğim kısım bu oldu gerçekten 😂
Neyse eşim ve bebegim çıktı onlardan 40 dk sonra beni çıkarmışlar. Sakinleştirici yapıldığı için uyanma odasına aldılar beni, çok usudugum için bir battaniyeye sarıp içine fon makinasi gibi bir şey ile sıcak hava verdiler. Sıcağı görünce biraz uyumuşum. Uyandığımda odaya yeni bir hasta geliyordu, 15 yaşlarında bir erkek çocuk genel anesteziden ayilma asamasindaydi seslerine uyandım, beni dışarı aldılar aynı seni ben alacağım diyen hemşire geldi beni aldı nasıl geçtiğini sordu vs kapıdan bir çıktım herkes ağlıyor, ben gülüyorum :)
Daha sonra eşimden dinledim, oturduğu yerden hersey görünmüş, kendisi de bundan korktuğu için doğuma girip girmeme konusunda çok kararsızdi en son girmeye karar verdi ve pişman oldu haliyle. Bütün doğum esnasini canlı canlı izlemiş ve çıktığında bembeyaz olmuş herkes bundan bahsediyordu.
Neyse odama çıktım daha koridordan duydum sesini ağlıyor benim kız acikmis ❤️ odama girdim hemen cocugumu verin bana dedim, aldım hemen emzirdim yavrum hemen uyudu zaten memede.
Karnıma bastirma işlemi benim en korktuğum şeydi, ebe geldi bastıracakti çok korktuğumu söyledim sagolsun bana ne yapacağını anlatıp sakinlestirdi ondan sonra bastırdı. Bunu 3 kez tekrarladı en son kanaman gayet güzel bir daha yapmayacağım dedi gitti sagolsun 😊
Bundan sonrası evladimla bol temasli geçti şimdi kızım 12 günlük olacak, kokuma o kadar alıştı ki babasında kıyamet kopartıp benim kucağıma geldiği gibi sakinleşip uyuyor. 🙏🏻
Şimdi bunca acıya rağmen spinal öneriyor musun derseniz, öneriyorum derim. Çünkü genel olsaydım çocuğumla bu temasi ve uyumu yakalayamayabilirdim.
Doğum yaptığım gün saat 16.00 gibi ilk yuruyusumu yaptım. Hiç öyle anlatıldığı gibi korkulacak bir acı yoktu, çok rahat yürüdüm geldim. Zaten ilk yürümeden sonra fink fink gezdim hastanede, bütün hemşireler ve ebeler hayranlıkla beni taktir ettiler sezeryan mi oldun normal doğum mu anlamadık masallah çok güzel adapte oldun dediler sagolsunlar…
Şimdi 12 gün geçti ve ben onca acıya rağmen o günü çok özlüyorum, çok özel bir gündü. Size tavsiyem doğurduğunuz günü doyasıya yaşayın her anı aklınızda tutmaya çalışın hepsi çok kıymetli olacak sizin için :)
Sormak istediğiniz her ne olursa seve seve yanitlarim ❤️