Evet kizlar bnde nihayet sonunda hikayemi yazabilme fırsatı buldum hepp okurduum hikayeleri bennimki kolay geçsin diye dua ederdim neyse 2. Gebeligimdi ilki suni sancı olduğu için kendimi evde sancimi çek sonra hastaneye gidicem diye hep motive etmiştim gebeligimin 39 haftasında doğum yaklaştığını farkındaydım sürekli ev iszleri temizlik yaptım gebeliğim zor geçti enfeksiyon krapmlar buna rağmen kendime güvenim hep vardı akşam 18.00 sancılarım yavaş yavaş başlamıştı yalancı sancılar ama Nisan filan yok diye bn hala nişanı beekliyorrum sadece ufak akıntı vardı ara ara neyse. Dedimm kalkl kız dogurucaktim bugün meryem ana otunu suya koydum kesin sürekli merdiven inip çıktım sancım durdukça uzanmaya çalıştım ama yok git gide sancı süreleri azaldı kendimi dusa attım o Meryem Ana. Suyundan biraz üzerime. Döktüm acilmaa hizlansin diyr en son belime sıcak su dokuyorrum sürekli ama nasıl iyi geliyor anlatamam aradda squat haareketleri filan yapıyorum saate baktım gecenin 22.00 olmuş duştan ciktim durur muyum tabi yok genne bahçe var kocaman o yana bu yana yürüyüş yapıyorum kaynanamin evi yakın olduğu iciin oglumu onlara götürdüm bı yandan sancılar doger yandan bı sekildde 2 buçuk yaşındaki oğlumu uyutmaya çalışıyorum neyse gece 24.00 oldu herkes hadi gidelim haastaneeyee diyor yok vala inat ettim gerçek sancılar gelmeden gitmiycrm o suniyi almiycam diye sürekli hareket halinde tim diğer yandan dua ediyorum Allah’ım sen yardım et diye baktım gerçekten sancılar geldi bağırdım anam geliyor bebek diye bildiğimiz ıkınma hissi var oturamiyorum afedersiniz bı baskı var vajinamda kalkın gidiyoruz dedim köyde oturduğum için hastane biraz uzak rabbi eşim askerde ama kaynım filan evde neysseki araba da var gecenin 00.30 olmuş saat nasıl inliyorum açıdan bindik arabaya bildiğimiz oturamiyorum bebeğimin kafasını hisssediyorrum çabuk çabuk arabada digurucam diyorum bı sekilde yetiştik hastaneye acildeki hemsire açılmaya baakti bebeğin başı elimde. Kendini tut dogumhaneye yetiselim yoksa burda dogurucaksin derin nefes alıp veriyorum ama kesinlikle ikinmiyorum çatala çıktım zar zor. Kıyafetleri çıkaracak vakit bile yok hemşire tanidikti neyseki hadi derin nefes al sancı gellinde var gücümle ikinmaya. Başladım 1 değil 2 .ikinmamla prenssesim geldi saat tam 24 Haziran gece 02 .20 doğdu güzel kızım o anki rahatlık anlatılmaz dikişlerim yapiluyordu toplamda 5 dikiş atıldı digeryandan prensesime bakiyordum iyimi diye biraz zorlandığı için morarmisti ama neyseki herşey yolundaydı hastanede 1 gün kalıp hemen evimize döndük şimdi 36 günlük oldu kizzim opmelere doyamıyorum abiside çok seviyor simdilik herşey çok güzel haanimlar size diyeceggim su. Kendinize güvenin sakın korkmayın hepinize benim gibi kolay dogumlaar nasip olsun inşallah