Bende gebelik depresyonu yaşadım ilk 3 ay, evin her köşesinde ağlarken buluyırdum kendimi. Eşimle hiç problem olmamasına rağmen onu görmeye tahammülüm yoktu
Sonra bir anda bu hisler geçti. Şimdi 37+5’iz bebeğimle. Yine kaygıslr endişeler ben nasıl bakıcamlar hayatım eskisi
Gibi olmucak demeler başladı bende. Muhtenelen lohusa depresyonu da yaşayacağım ama artık şunu çık iyi biliyorum “ Geçiyor,geçti bu da geçecek”
Siz de kendinize bunu telkin edin,bu hisler suan var olabilir ama günüm birinde bunları hissetmeyeceğim. Ağlamak istiyorsanız ağlayon,sadece yatmak istiyorsanız yatın ben asla zorlamadım kendimi.
Ama şöyle bir gerçekte var sosyalleşmek yalnız kalmamak herhangi bir aktivite vs iyi gelmez bana istemiyorum desenizde geliyor