Evet sonunda ben de doğum yaptımmm. Süreç boyunca hep normal doğum istemiştim. Günde 10.000 adım atarak elimden geleni yaptım. Doktorum hep çatımın geniş olduğunu yapabileceğimi söylemişti. Fakat son haftalarda benim gerçek doğum sancılarım başlamasına rağmen nst de 80 çıkıyordu ve gerçekten ağrıyı da hissediyordum. Bu sancıların bebeğimi kanala itmesi gerekirken hepten başı yukarı çıkmıştı bebeğimin. Sancı da kaka yatırır dedi Doktorum ve sezeryan olma kararı aldım. Sabah 07.30 da yatışım yapıldı Çamlıca Hisar Hastahanesinde. Çok heyecanlıydım. Duygularımı mı bastırdım bilmiyorum ama hiç ağlamadım çünkü içimde çocuksu bir merak ve heyecan vardı. Beni sedyeyle götürdüler. Belden uyuşmalı olmak istedim normalde dişime kanal tedavisi yaptırırken bile bayılmak isteyen ben bebişimin yolculuğuna tanık olmak için tamamen uyumak istemedim. Belden yapılan iğne hiç acıtmadı. Fakat benim bebeğimin kafası yukarıda olduğu için çok baskı ve çekiştirme hissettim canım çok yandı ama sonrasında o güzel pamuğumu gördüm. Sesini duydum. Kısa bir acıydı zaten. Şu an hatırlamıyorum bile. Sonda takılırken çıkarken hiçbir şey hissetmedim. İlk 3 gün dikiş yerlerim çok yandı. Ağrılarım oldu ama hepsine değiyor kollarımdaki mucize. Bugün 6. Günüm iş yapmaya başladım. Oğlum bana ben oğluma alışıyoruz git gide. Her şey o kadar olacağına varıyor ki hiç kaygılanmayın canlar. Ne nasıl doğum yapacağınıza ne de acı ağrıya. Sadece bebeğinize ve kendinize odaklanın. Darısı bekleyenlerin başına 🌸 Sorularınız varsa cevaplayabilirim. 🌼